B)
CASA BALEIRA
Hai un olor pechado
e un rastro de ausencias
esquecidas nos espellos,
no frío das cinzas apagadas.
Un alento húmido de respiración,
unha gargallada tráxica.
O ecoar espectral dos pasos
e a auga a escorrer
polo tellado
identifico outras horas,
outras voces perdidas sen remedio
na distancia.
No aire dos armarios,
morfina do tempo,
palpo a morneza dun corpo
nestes traxes que amaron a luz.
Naftalina e soños dormen
chalecos e zapatos deixados
por alguén que emprendeu escura
naveganza.
Aquí están en paz,en soliloquio
íntimo,
suores, caricias, lonxanías,
últimos mofos onde se pudre oloroso o esquenzo,
tal se destapo un frasco de aire
enfermo.
Xulio L. Valcárcel. En voz baixa
Nenhum comentário:
Postar um comentário